اثر یک دوره تمرین استقامتی بر بیان mir-155 و بیان ژن SOCS1 در تومور موش‌های ماده مبتلا به سرطان پستان

مقدمه: تمرینات ورزشی نقش مهمی در پیشگیری و کمک به درمان سرطان پستان ایفا می‌کند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات کمک درمانی تمرینات ورزشی بر بیان ریز RNA-155 و ژن سرکوب‌گر پیام‌رسان سایتوکاینی-1 (SOCS1) در تومور موش مبتلا به سرطان پستان وابسته به گیرنده استروژن بود. روش‌بررسی: 16 موش بالب‌سی ماده در 2 گروه، تومور- ورزش (ET) و تومور-استراحت (RT) به طور تصادفی قرار گرفتند. پس از آشناسازی، یک میلیون سرطانی وابسته به استروژن ( MC4-L2) به هر موش‌ تزریق شد. سپس، گروه ET به مدت 6 هفته (5 روز در هفته) تمرینات استقامتی را انجام دادند. حجم تومور به صورت هفتگی با کولیس دیجیتال اندازه‌گیری شد. در پایان موش‌ها قربانی شدند، بافت تومور استخراج و فریز شد و در دمای 70- درجه سلسیوس نگهداری شد. استخراج RNA و ساخت cDNA به ترتیب با استفاده از پروتکل ترایزول و مطابق دستورالعمل کیت‌ ساخت cDNA انجام شد. در نهایت روش Real time – PCR انجام و نتایج جمع‌آوری شد. یافته‌ها: اختلاف معناداری در بیان mir155 و بیان ژن SOCS1 در گروه‌های ET و RT مشاهده شد (P<0/05). این نتایج با میزان رشد تومور هم‌خوانی داشت. نتیجه‌گیری: تمرینات ورزشی به ترتیب موجب کاهش و افزایش بیان mir155 و بیان ژن SOCS1 بافت تومور می‌شود. با توجه به افت بیان mir155 و افزایش بیان ژن SOCS1 در گروه ET، می‌توان ادعا کرد تمرین استقامتی از طریق افزایش بیان ژن‌های ضدتوموری و کاهش بیان آنکوژن‌ها نقش کمک درمانی در سرطان پستان دارد.